Motyle dla Hospicjum
Obrzęk limfatyczny
Blog wolontariusza
Forum
Finansowanie
Partnerzy
Odpowiedzi specjalisty
-
Jak uzyskać orzeczenie o niepełnosprawności?
Orzeczenia wydają powiatowe zespoły orzekania o stopniu niepełnosprawności. Zwykle działają przy starostwach powiatowych lub w urzędach miast. Osoba, która chce uzyskać takie orzeczenie musi pobrać z siedziby zespołu wniosek o jego wydanie i uzupełnić o następujące informacje: dane personalne, adres zamieszkania, cel wydania orzeczenia, a także określić sytuację zawodową i społeczną chorego, informując jednocześnie, czy wniosek jest składany po raz pierwszy, czy też już wcześniej zwracaliśmy się z prośbą o orzeczenie niepełnosprawności na rzecz chorego. Do wniosku należy dołączyć aktualne zaświadczenie o stanie zdrowia, wydane przez lekarza, który opiekuje się chorym (lekarza pierwszego kontaktu, bądź lekarza specjalistę). Ważne jest również zebranie i dołączenie do wniosku pełnej dokumentacji medycznej (kserokopie kart informacyjnych ze szpitala, wyniki badań lekarskich, konsultacji diagnostycznych). Dokumentacja ta umożliwi określenie zakresu niepełnosprawności i okresu, w którym wystąpiła po raz pierwszy.
Wniosek wraz z całą dokumentacją składa sam zainteresowany lub jego rodzina. W imieniu chorego może to również zrobić osoba niespokrewniona, np. opiekun. Dokumentację można również wysłać pod właściwy adres listem poleconym. Po otrzymaniu wszystkich dokumentów zespół wyznacza datę posiedzenia, o której zawiadamia na piśmie osobę zainteresowaną. Posiedzenie może się odbyć bez udziału chorego tylko wtedy, gdy lekarz orzecznik stwierdzi, że zgromadzona dokumentacja medyczna jest wystarczająca lub w sytuacji, gdy stan zdrowia osoby ubiegającej się o orzeczenie niepełnosprawności nie pozwala na stawienie się przed komisją (wymóg potwierdzenia tego faktu przez orzeczenie lekarskie). Wniosek powinien być rozpatrzony w ciągu miesiąca od dnia jego złożenia, ale prawo dopuszcza przedłużenie okresu jego rozpatrywania w sprawach szczególnie skomplikowanych.
mgr Grażyna Jaroszyk
-
Co daje orzeczenie o niepełnosprawności?
Osoby, które mają orzeczenie o niepełnosprawności mogą liczyć na pomoc w postaci finansowej, np.: bezpłatne lub tańsze bilety w komunikacji miejskiej, możliwość odliczeń podatkowych – tzw. podatkowa ulga rehabilitacyjna (niepełnosprawni odpisują ją od dochodu w czasie rozliczeń z fiskusem), czy świadczenie pielęgnacyjne dla opiekuna, który musiał zrezygnować z pracy.
mgr Grażyna Jaroszyk
-
Jak można określić niepełnosprawność?
Komisja podczas decydowania o niepełnosprawności i jej stopniu bada trzy czynniki:
1. niezdolność do pracy
2. konieczność sprawowania opieki nad daną osobą
3. konieczność udzielania jej pomocy
W zależności od tych czynników komisja może wydać orzeczenie:
o stopniu znacznym – gdy chory jest całkowicie niezdolny do wykonywania pracy zarobkowej z powodu fizycznego, psychicznego lub umysłowego naruszenia sprawności organizmu lub jest zdolny, ale jedynie w warunkach pracy chronionej; gdy nad chorym musi być sprawowana opieka, gdyż nie potrafi sam zadbać o higienę osobistą, wymaga karmienia przez drugą osobę, nie jest w stanie samodzielnie prowadzić gospodarstwa domowego, utrzymywać kontaktów z otoczeniem; chory jest zależny od otoczenia, potrzebuje wsparcia w procesie leczenia, rehabilitacji, edukacji, odgrywania ról społecznych
o stopniu umiarkowanym – gdy chory jest niezdolny do pracy lub jest zdolny jedynie w zakładzie pracy chronionej i tymczasowo potrzebuje wsparcia w procesie leczenia, rehabilitacji, edukacji, prowadzeniu gospodarstwa domowego, odgrywaniu ról społecznych
o stopniu lekkim – gdy niesprawność organizmu chorego powoduje ograniczenia w wykonywaniu pracy zarobkowej, których konsekwencją jest obniżenie wydajności pracy na danym stanowisku w porównaniu z wydajnością, jaką wykazują osoby o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną; osoba ma trudności w relacjach z otoczeniem według przyjętych norm społecznychmgr Grażyna Jaroszyk
-
Jakie są przyczyny nietrzymania moczu u przewlekle chorych?
Nietrzymanie, czyli oddawanie moczu poza wolą i niekiedy świadomością chorego może występować zarówno w przypadku zaburzeń somatycznych, jak i psychicznych. Ważne, żeby uświadomić sobie, że najczęściej nie jest to przejawem przekory chorego. Jest to często zaburzenie przewlekłe i niejednokrotnie nieodwracalne.
Do najczęściej występujących przyczyn należą:
– nieprawidłowe działanie zwieraczy
– silne uczucie parcia i przepełnienie pęcherza spowodowane przez zmiany zapalne lub nowotworowe w układzie moczowym (np.przerost gruczołu krokowego)
– zaburzenia świadomości chorego, np. demencja
– zaburzenia czucia np. w cukrzycy (tzw. neuropatia cukrzycowa)mgr Anna Głowacka
-
Jakie zaburzenia mogą być skutkiem nietrzymania moczu?
U chorego nieprzytomnego ryzyko powstania zaburzeń jest większe, gdyż nie sygnalizuje on żadnego dyskomfortu związanego z bezwiednym oddaniem moczu. U takich chorych należy skupić się zwłaszcza na bardzo dokładnej pielęgnacji.
Najbardziej zagrożona jest skóra pośladków i krocza. Mogą powstać podrażnienia w postaci silnych odczynów zapalnych. Jeżeli chory jest osobą leżącą i nie ma materaca przeciwodleżynowego, wzrasta ryzyko powstania odleżyn.
Przy zachowanej świadomości chorego nietrzymanie moczu może wywołać społeczną izolację. Chory przytomny, u którego występuje problem nietrzymania moczu najczęściej odczuwa ten problem jako niezwykle wstydliwy. Grozić to jego izolacją, odsunięciem się i rezygnacją z kontaktów z innymi z powodu krępujących go sytuacji, których nie potrafi przewidzieć.
mgr Anna Głowacka/red
-
Jak należy sobie radzić z problemem nietrzymania moczu?
Należy skonsultować się z lekarzem i ustalić, jaka jest przyczyna nietrzymania moczu i próbować (jeżeli to możliwe) tę przyczynę zlikwidować. Zawsze należy chorego otoczyć troską i zrozumieniem – omawiana dolegliwość może spowodować utratę poczucia własnej godności.
Pielęgnacja chorego powinna być bardzo dokładna. Należy zapewnić choremu jednorazowe wkładki lub pieluszki i podkłady, które powinno się zmieniać bardzo często. Po każdej zmianie pieluszki należy umyć skórę krocza i pośladków – wskazane chusteczki jednorazowe nasączone substancjami przeciw zapalnymi i regenerującymi skórę. Po tych czynnościach należy narażoną na drażniące działanie moczu skórę natłuścić albo maścią z witaminą A, albo kremem natłuszczającym – ochronimy w ten sposób naskórek i skórę właściwą przed uszkodzeniami.
Gdy mocz zacznie jednak w sposób intensywny uszkadzać skórę poza w/w czynnościami należy rozważyć możliwość założenia cewnika do pęcherza moczowego. Należy jednak mieć na względzie, że cewnik powinien być rozwiązaniem ostatecznym i u niektórych chorych tylko czasowym. U tych chorych wzrasta bowiem ryzyko zakażenia dróg moczowych. Zawsze należy tę kwestię omówić z lekarzem
mgr Anna Głowacka
-
Czy z cewnikiem chory może się poruszać?
Tak, na końcu cewnika znajduje się uszczelniający balonik i gdy chory wstaje, czy chodzi balonik ten zapobiega wysunięciu się cewnika. Z uwagi na ryzyko zakażenia cewnika podczas rozłączania worka, nie zaleca się tej czynności, mimo że mogłaby znacznie ułatwić choremu poruszanie się.
mgr Anna Głowacka
-
Na co należy szczególnie zwrócić uwagę pielęgnując chorego z cewnikiem założonym do pęcherza moczowego?
– należy zadbać o to, by worek z moczem nie był unoszony powyżej poziomu pęcherza (podczas takich manewrów może dojść do cofnięcia się do pęcherza moczu zalegającego w cewniku i przewodzie do worka, mocz ten może być już zakażony)
– należy systematycznie obserwować jaka ilość moczu jest wydalana na dobę
– należy opróżniać worek nie dopuszczając do sytuacji skrajnego przepełnienia
– należy obserwować wygląd moczu – jego kolor (słomkowy) i przezroczystość (powinien być klarowny), wszystkie niepokojące spostrzeżenia należy zgłosić lekarzowi/pielęgniarce
– jeżeli mocz wycieka obok cewnika nie należy płukać cewnika, trzeba go wymienić
– należy dbać o higienę ujścia cewki moczowej (miejsce gdzie wchodzi cewnik): można je myć płynem do higieny intymnej i następnie płukać wodą, po osuszeniu jałowy gazik nasączamy Octeniseptem i zakładamy na ujście cewki moczowej na około 3 minuty
– bardzo istotna jest obserwacja temperatury ciała chorego – pacjenci przewlekle cewnikowani narażeni są na nawracające zakażenia układu moczowegomgr Anna Głowacka
-
Jak zorganizować opiekę nad chorym w domu?
Należy zwrócić się w tym celu o pomoc do MOPR-u. Miejskie Ośrodki Pomocy Rodzinie powołane są do realizacji podstawowych świadczeń socjalnych, w tym także do zorganizowania usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania. MOPR-y podzielone są na filie (taką filię można znaleźć na przykład w każdej dzielnicy Poznania). W filii właściwej dla adresu zamieszkania można zgłosić konieczność dodatkowej opieki nad osobą chorą lub niepełnosprawną. W małych miejscowościach po pomoc należy zgłaszać się do Ośrodków Pomocy Społecznej.
mgr Grażyna Jaroszyk
-
Komu przysługuje świadczenie pielęgnacyjne?
Świadczenie pielęgnacyjne w wysokości 520 zł przysługuje osobie, która opiekuje się niepełnosprawnym członkiem rodziny, rezygnując przy tym z wykonywania pracy zarobkowej bez względu na osiągane dochody.
mgr Grażyna Jaroszyk
W możliwie szybkim terminie, z reguły nie przekraczającym 24 godzin, prześlemy na podany adres e-mail odpowiedź specjalisty.
*Aby przesłać nam swoje pytanie należy wpisać je w pole “Twoje pytanie” oraz podać adres e-mail. Nie wymagamy od Państwa podawania żadnych innych danych kontaktowych, a adres e-mail pozostanie wyłącznie do wiadomości Redakcji.
W ramach formularza kontaktowego udzielamy odpowiedzi w dni robocze – od poniedziałku do piątku – jedynie na pytania dotyczące opieki nad przewlekle chorym pacjentem. Przekazywane Państwu informacje będą miały charakter ogólny, bez odnoszenia się do konkretnych przypadków medycznych, w których dla postawienia właściwej diagnozy niezbędny będzie bezpośredni kontakt ze specjalistą.
Dziękujemy za wysłanie wiadomości.