Odpowiedzi specjalisty
-
Komu przysługuje dodatek pielęgnacyjny?
Dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, która została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia. Rencista albo emeryt, któremu ZUS wypłaca świadczenie, może starać się o dodatek pielęgnacyjny.
Warunkiem uzyskania prawa do niego jest orzeczenie wydane przez lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji. Brak zdolności do samodzielnej egzystencji przesądza to, że osoba ubiegająca się o dodatek wymaga opieki innej osoby w codziennych czynnościach. Niepełnosprawność ta może wynikać z choroby, jak również z upośledzenia pewnych funkcji w organizmie w konsekwencji choroby.
W przypadku osób, które ukończyły wiek 75 lat – dodatek pielęgnacyjny przyznawany jest przez organ rentowy z urzędu, bez konieczności składania wniosku przez emeryta lub rencistę.
Osobie, która ukończyła 75 lat i uznana została za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji – ustawowo z racji wieku, przysługuje jeden dodatek pielęgnacyjny.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych zajmuje się przyznawaniem i wypłatą i tam też należy składać wniosek o uzyskanie prawa do dodatku pielęgnacyjnego
mgr Grażyna Jaroszyk
-
Kto orzeka o stopniu inwalidztwa?
W zależności od miejsca zamieszkania Miejski lub Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności.
mgr Grażyna Jaroszyk
-
Jak uzyskać dofinansowanie NFZ na zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze?
Zlecenie na zaopatrzenie wystawia lekarz pierwszego kontaktu. Może ono jednak dotyczyć tylko niektórych przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych (np.pieluchomajtki, materac przeciw odleżynowy). Na wózek inwalidzki i inne przedmioty ortopedyczne zlecenie wystawia lekarz specjalista. Wystawione zlecenie należy potwierdzić do realizacji w oddziale NFZ i zwrócić się z nim do Punktu Zaopatrzenia Ortopedycznego (Sklepu Medycznego).
W razie potrzeby istnieje możliwość dodatkowego wsparcia finansowego w zakresie zakupu zleconego sprzętu i przedmiotów ortopedycznych. By je pozyskać należy zwrócić się z wnioskiem do właściwego Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie lub Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.
mgr Grażyna Jaroszyk
-
Co zrobić w sytuacjach nagłych?
Jeżeli wystąpią niepokojące objawy np. nagłe pogorszenie stanu chorego, utrata przytomności, napad drgawek, zaburzenia świadomości – pobudzenie, krwawienie, znaczny spadek lub wzrost poziomu cukru we krwi, niemożność oddawania moczu, należy jak najszybciej wezwać lekarza lub pielęgniarkę opiekującą się chorym bądź pogotowie ratunkowe. Lekarz bądź pielęgniarka ocenią stan chorego i udzielą właściwej pomocy oraz wskazówek, co do ewentualnej dalszej opieki nad chorym w domu.
dr Wojciech Leppert
-
Jakie są objawy agonii i zbliżającej się śmierci chorych?
Zazwyczaj śmierć chorego poprzedza okres tzw. agonii, czyli utraty kontaktu chorego z otoczeniem. Chory nie je i nie pije, zwykle nie jest możliwe nawiązanie kontaktu logicznego z pacjentem. Ważne jest, aby w tym okresie kontynuować podawanie leków niezbędnych do łagodzenia bólu, wymiotów, duszności i innych objawów, zwykle drogą podskórną przez igłę motylek.
Jeżeli leki były podawane doustnie, najczęściej konieczne jest albo ich podawanie drogą podskórną, ze specjalnie przygotowanej przez lekarza lub pielęgniarkę strzykawki bądź rezygnacja z ich dalszego stosowania. W tej sprawie należy skonsultować się z lekarzem bądź pielęgniarką.
Bardzo ważne, aby rodzina bądź osoby bliskie choremu towarzyszyły w ostatnich dniach czy godzinach życia. Często, pomimo utrudnionego kontaktu, pacjent słyszy i widzi, obecność bliskich jest wówczas pacjentowi bardzo potrzebna.
dr Wojciech Leppert
-
Jak rozpoznać i co zrobić w momencie śmierci chorego?
Moment śmierci charakteryzuje ustanie pracy układu krążenia i oddechowego, mówiąc najprościej przestaje bić serce i ustaje oddychanie. Stwierdza się wówczas brak tętna na tętnicach szyjnych i brak akcji serca oraz oddechu podczas osłuchiwania klatki piersiowej.
Śmierć chorego może stwierdzić lekarz, dlatego w momencie zgonu należy wezwać lekarza (prowadzącego, rodzinnego lub pogotowia ratunkowego), w celu stwierdzenia zgonu i wypisania karty zgonu.
dr Wojciech Leppert
-
Jakie elementy są ważne w rehabilitacji przewlekle chorego?
W przypadku chorób długoterminowych ważna jest systematyczna rehabilitacja – 2-3 razy w tygodniu, aby zapewnić odpowiednią dawkę ruchu i aktywności choremu, co poprawia dodatkowo ogólne funkcjonowanie organizmu. Bardzo ważnym elementem jest zmiana miejsca i otoczenia chorego oraz (jeśli jest to możliwe) wyjście na powietrze (na spacer, lub tylko na balkon). Kolejnym istotnym elementem jest psychoterapia. Często pomocne w dbaniu o dobry nastrój chorego jest takie organizowanie czasu, aby było miejsce na spotkanie w gronie osób znajomych, przyjaciół, organizowanie ciekawego zajęcia (granie w karty, słuchanie muzyki), czy wspólne oglądanie dobrego filmu.
Cenna jest również systematyczna praca, oczywiście w ramach możliwości pacjenta. Przykładem może być tutaj: wykonywanie robótek ręcznych, pomoc w drobnych pracach domowych (obieranie ziemniaków, podlewanie kwiatów), porządkowanie korespondencji. Wszystkie te zadania pobudzają osobę chorą do aktywności i włączają w normalny rytm życia rodziny, co bardzo korzystnie wpływa na samopoczucie.
mgr Magdalena Kojs
-
Czy rodzina może pomóc w rehabilitacji chorego członka rodziny?
Pomoc rodziny jest nieoceniona, ponieważ stwarza dodatkowo (oprócz konkretnej pomocy) szansę na kontakt i pogłębienie relacji. Bliscy mogą włączyć się w ćwiczenia, bandażowanie, wykonywanie wielu innych czynności. Bardzo ważne jest jednak to, żeby wszelkie elementy rehabilitacji były uzgodnione i zalecone przez rehabilitanta prowadzącego. Powinien on też pokazać, poinstruować i nauczyć wykonywania odpowiednich czynności.
mgr Magdalena Kojs
-
Jakie są przeciwwskazania w rehabilitacji osób z przerzutami nowotworowymi do kości?
Osoby, u których stwierdzono ogniska przerzutów w kościach nie powinny wykonywać takich czynności jak: schylanie się na wyprostowanych nogach, wykonywanie ruchów skrętów tułowia, wykonywanie gwałtownych czynności (opadania bezwładnie na krzesło), dźwiganie ciężkich przedmiotów ćwiczeń w pełnym zakresie ruchu w stawach.
mgr Magdalena Kojs
-
Czy pacjenci z chorobą nowotworową mogą mieć wykonywane zabiegi fizykalne?
U pacjentów tej grupy przeciwwskazane są zawsze zabiegi takie jak: masaż klasyczny kręgosłupa, magnetoterapia, terapuls, ultradźwięki, naświetlanie lampą UV. Inne zabiegi możliwe są do wykonywania dystalnie w miejscu nie związanym z chorobą nowotworową od pół roku po zakończeniu leczenia przeciwnowotworowego. Szczególnie istotne jest to, że nie wolno wykonywać żadnych zabiegów fizykalnych na samą zmianę nowotworową i okolice z nią związane.
mgr Magdalena Kojs
W możliwie szybkim terminie, z reguły nie przekraczającym 24 godzin, prześlemy na podany adres e-mail odpowiedź specjalisty.
*Aby przesłać nam swoje pytanie należy wpisać je w pole “Twoje pytanie” oraz podać adres e-mail. Nie wymagamy od Państwa podawania żadnych innych danych kontaktowych, a adres e-mail pozostanie wyłącznie do wiadomości Redakcji.
W ramach formularza kontaktowego udzielamy odpowiedzi w dni robocze – od poniedziałku do piątku – jedynie na pytania dotyczące opieki nad przewlekle chorym pacjentem. Przekazywane Państwu informacje będą miały charakter ogólny, bez odnoszenia się do konkretnych przypadków medycznych, w których dla postawienia właściwej diagnozy niezbędny będzie bezpośredni kontakt ze specjalistą.
Dziękujemy za wysłanie wiadomości.