Opieka paliatywna zajmuje się całościowo (tzn. w trosce o potrzeby fizyczne, duchowe, psychiczne, i społeczne) osobami chorymi na nieuleczalne zmierzające ku śmierci choroby. Obejmuje ona leczenie dokuczliwych objawów, takich jak: ból, duszność, nudności, wymioty, pobudzenie, splątanie.

Nie wszystkie choroby kwalifikują pacjentów do opieki paliatywnej. Najczęściej wymagają jej chorzy na zaawansowane stadia nowotworu złośliwego (popularnie nazywanego rakiem). Mogą to być także nieuleczalne choroby nie-nowotworowe.

Opieka paliatywna zawsze stara się zwracać uwagę na chorego jako osobę, wymagającą wszechstronnej opieki. Tak więc trudno wymienić wszystkie czynności, które są w jej ramach wykonywane. Poza leczeniem – łagodzeniem w/w dolegliwości w opiece paliatywnej prowadzona jest pielęgnacja chorych – mycie obłożnie chorego, karmienia (niekiedy także przez sondę/ gastrostomię), zmiany opatrunków.

Bardzo ważnym elementem jest współpraca z rodziną chorego i nauczenie osób opiekujących się chorym jak go najlepiej pielęgnować i jak podawać mu leki. Najczęściej to właśnie osoby bliskie choremu są kluczowe i najbardziej przez niego pożądane w sprawowaniu opieki. Istotny element stanowi współpraca z psychologiem zarówno pacjenta, jak i Jego rodziny. Ważną osobą w zespole jest także fizjoterapeuta, którego działania mają na celu zachowanie najlepszej możliwej sprawności chorego – pomimo wielu ograniczeń związanych z chorobą oraz profilaktyką powikłań wynikających z ciężkiego często stanu chorego – przykurczy, odleżyn, zapalenia żył i innych. Kwestie socjalne i formalno–prawne ułatwia pracownik socjalny, doświadczony w doradzaniu osobom w podobnej sytuacji. Obecność w zespole kapelana pozwala na pomoc w dziedzinie, być może, najtrudniejszej – związanej z perspektywą stanięcia w obliczu śmierci. Wszystkie te działania wspomagane są aktywnym posługiwaniem profesjonalnie przygotowanych wolontariuszy.

mgr Anna Głowacka/ red.